کد خبر:295750
پ
هغعهغعه
سروش گزارش می‌دهد:

کودکان مبتلا به اگزما بیشتر در معرض خطر سایر بیماری‌های پوستی هستند

درماتیت آتوپیک یا همان اگزما، یک بیماری پوستی ناخوشایند است که در بین کودکان رایج است.

درماتیت آتوپیک یا همان اگزما، یک بیماری پوستی ناخوشایند است که در بین کودکان رایج است.
 

 

*** کودکان مبتلا به اگزما بیشتر در معرض خطر سایر بیماری‌های پوستی هستند

 

 

به گزارش سروش، مطالعه ای که در مجله آکادمی پوست آمریکا منتشر شد، بیش از ۹۰۰ کودک را با و بدون درماتیت آتوپیک مورد بررسی قرار داده است.

محققان گزارش دادند که کودکانی که قبلاً به درماتیت آتوپیک مبتلا بودند، بیشتر درماتیت تماسی آلرژیک نیز داشتند.

آنها گفتند که نتایج این مطالعه نشان می دهد که کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک ممکن است از آزمایش های بالینی بیشتر برای شناسایی سایر حساسیت های پوستی که ممکن است وجود داشته باشد بهره مند شوند.

درماتیت آتوپیک یک بیماری مزمن پوستی است. در حالی که اغلب در دوران کودکی تشخیص داده می شود، می تواند در هر سنی رخ دهد.

افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک اغلب دارای لکه‌های قرمز و خارش‌دار پوستی هستند که می‌تواند در نقاط مختلف ظاهر شود. هنگامی که افراد پوست را خراش می دهند یا پوست را می چینند، وضعیت پوست بدتر می شود. علت دقیق درماتیت آتوپیک ناشناخته است.

در مقابل، درماتیت تماسی آلرژیک منبع مطمئن زمانی اتفاق می‌افتد که افراد هنگام تماس مواد خاصی با پوست خود حساسیت‌ها و واکنش‌های خاصی داشته باشند. در حالی که علت متفاوت است، افراد ممکن است با علائمی مشابه درماتیت آتوپیک ظاهر شوند. پزشکان می توانند آزمایش پچ انجام دهند تا بفهمند چه چیزی باعث واکنش آلرژیک می شود.

در آزمایش پچ، متخصص پوست مقدار کمی از موادی را که می‌تواند باعث واکنش آلرژیک شود روی پوست قرار می‌دهد و یک پچ روی آن ناحیه قرار می‌دهد. بر اساس واکنش، پزشکان می توانند علت را تعیین کنند تا افراد بتوانند از آن ماده خاص اجتناب کنند.

گاهی اوقات تشخیص درماتیت تماسی آتوپیک و آلرژیک برای پزشکان می تواند چالش برانگیز باشد.

 

 دکتر ایندیا هیل، متخصص پوست کودکان در بیمارستان کودکان نیواورلئان توضیح داد:

درماتیت آتوپیک یک بیماری التهابی مزمن پوستی است که تحت تأثیر عوامل ذاتی و خارجی قرار می گیرد. درماتیت تماسی آلرژیک یک واکنش حساسیت مفرط نوع ۴ با تاخیر قابل تکرار به یک آلرژن خاص است. اگرچه این دو حالت ممکن است در یک فرد اتفاق بیفتد، اما هر کدام پاتوفیزیولوژی زیربنایی مجزا دارند. تشخیص این دو بیماری ممکن است از نظر بالینی دشوار باشد زیرا یافته‌های مورفولوژیکی مشابهی دارند.

 

 

 

 انتهای پیام///

منبع
سروش
ارسال دیدگاه